Onlangs werd ik door een zorgzame dame van thuiszorg gevraagd om bij Gerrit langs te gaan. Hij is bijna 83 jaar oud, alleenstaand, geen kinderen of partner, en altijd zelfstandig geweest. Een slimme man, voormalig eigenaar van een administratiekantoor, die nog steeds de belastingaangiften van vrienden verzorgt. Maar ook: eenzame dagen, weinig mensen om hem heen.
De reden van mijn bezoek: zijn testament. Hij wil zijn broers en zussen opnemen, een goede vriendin iets nalaten en vooral – zijn grote liefde: de atletiekvereniging, waar hij al meer dan 60 jaar actief lid van is. Hij beheert thuis een indrukwekkend archief met wedstrijdgegevens sinds 1960. Alles tot achter de komma gedocumenteerd. Vraag hem naar de winnaar van 3 april 1974, en hij zoekt het op.
Tijdens het gesprek groeide het vertrouwen snel. Na een uur zei hij: “Jij moet het gewoon gaan regelen.” Hij wil dat ik zijn executeur word, zodat zijn nalatenschap wordt afgehandeld zoals híj dat wil. Geen zorgen voor zijn familie, en zeker weten dat ook zijn geliefde vereniging een legaat ontvangt.
Voor meneer betekent dit rust.
Voor mij is het dankbaarheid – dat ik mensen in deze fase mag bijstaan.
En chapeau voor de dame van de thuiszorg, die aan een RegisterExecuteur dacht.
